خاکیم و تند سیر مثال ستاره ایم

در نیلگون یمی به تلاش کناره ایم

بود و نبود ماست ز یک شعلهٔ حیات

از لذت خودی چو شرر پاره پاره ایم

با نوریان بگو که ز عقل بلند دست

ما خاکیان به دوش ثریا سواره ایم

در عشق غنچه ایم که لرزد ز باد صبح

در کار زندگی صفت سنگ خاره ایم

چشم آفریده ایم چو نرگس درین چمن

روبند بر گشا که سراپا نظاره ایم